Tarih Ansiklopedisi

İran'da İsfahan Eyaleti'nin yönetim merkezi ve aynı zamanda ülkenin üçüncü büyük şehridir. İsfahan ''Nefs-i Cihan” (dünyanın yarısı) olarak da adlandırılır Tarihi Medlere ve Perslere kadar uzanan bu şehir sırasıyla Sasanilerin, Müslüman Arapların, Emevilerin, Abbasilerin, Büyük Selçukluların, İlhanların, Timurluların ve Safevilerin egemenliği altına girmiştir. Büyük Selçuklularda Melikşah ve Safevilerde Şah I. Abbas devirlerinde idare merkezi yani başkent olarak kullanılan İsfahan en parlak dönemlerini bu devletler zamanında yaşamıştır. 13. Asırda Moğolların istilasına uğrayan bu şehir tahrip edilmiş ve İsfahan halkı katledilmiştir. Ünlü Arap Seyyah İbni Batuta seyahatnamesinde bu kent hakkında bir çok bilgiye yer vermiştir. Önemli mimari yapılar: İsfahan Cuma Camii: Diğer adıyla "Mescid-i Şah". 2012 yılında UNESCO Dünya Mirası listesine alınmıştır. Şeyh Lütfullah Camii: Safevi hanedanı Şah Abbas tarafından 1615 yılında İsfahan'da inşa ettirilmiştir. Nakş-ı Cihan Meydanı: Safeviler devrinde 17. Asırda İsfahan'da yaptırılan meydan, Asya'nın en büyük, dünyanın ise ikinci büyük meydanıdır. İran İslam devriminden sonra "İmam Meydanı" ismini almıştır 1979'da UNESCO Dünya Kültür Mirası Listesine alınmıştır. Ali Kapı: Safevi hanedanlarının kaldığı konut, Şah I. Abbas döneminde inşa ettirilmiştir